Bir gün daha açmış yüzünü
Sarmaşıkların zehri uzak buralara
Buralar gurbettir yoksullara
Gözyaşı bereket sayılır
Toprağa düşenler
Saflığın suyunu içenler
Büyütür dudak kenarlarında
Meyve yüklü günebakanları.
Bir gülücük tadında
Bakmaya doyamazsın
Koparmaya kıyamazsın
Öyle ki içtendir, öyle ki gerçek
Gözünü anlık dahi alamazsın…
Güneşi bilirsin, her zamanki gibi
Hepimize doğudan doğuyor
Bir dost edasıyla yaklaşıyor
Elleri sımsıcak…
Sevgisiz bakışlarla
Üşüyen yoksul yürekleri
Dokunduğu her yeri ısıtıyor.
Alabildiğine huzur var günde
Güneşin çıplak bedeninde…
Hesapsız kitapsız, emekle
Sarıyor dört bir yanı
Doğumları, kayıpları
Mezar taşlarının yazılarını
Kalem tutan ellerin
Gözden uzak hissiyatlarını
Sarıp sarmalıyor…
Ulaşamayıp yetemedikleri
Gözden uzak göremedikleri
Beklenenler var biliyor
Korkusuzca,
Gölgelerin ardında
O gün gelip çattığında
Çatlatıp kabuğunu
Günle buluşacaklar
Güneşle kucaklaşacaklar…
Var biliyor…
Geceyle değil günle
Güneşin verdiği nefesle… Kenan DOĞAN
