Ayrılıklara sebep biraz buralar
Buralar demir soğukluğunda
Kış ayazında rüzgarlar…
Turunç ağaçları yemyeşil
Meyvesi dalında,
Mis gibi kokuyorlar.
Kim bilir neleri görüp
Nelere şahitlik yaptılar…
Güçleri yeter mi bilmiyorum
Belki de mutluluğu sunamazlar
Ama mis gibi kokuyorlar…
El sallamak adetten olsada gidene
Gözyaşı dökmek ta yürektendir.
Kalan her kim olursa
Gitmelere alışmak zor gelir.
Düdüğünü çalıp,
Hareket ettimi tren…
Gözyaşlarıyla atılır tüm adımlar.
Her adımda burun sızlatan
Kor bir ateş gibi iç yakan
Kendini aynısıyla yineleyip çoğaltan
Acıların sebebi ayrılıklar…
Boğaza düğümlenip kalmış
Söylenememiş nice duygular
Hepsi birer pişmanlıklar…
Dindirebilir mi şimdi bilmiyorum
Belkide umutları yaşatamazlar
Ama turunç ağaçları dalında
Ve mis gibi kokuyorlar…
Gidenin yolu bellidir de
Kalan yolunu kaybedebilir.
Turuçları takip ederse
Bir ihtimal kendine gelebilir…
Onlar mis gibi hayat kokuyorlar…Kenan DOĞAN
