Sokak insanlarından çok sokak hayvanları için protestoların yapılması beni rahatsız ediyor. İnsanı bu kadar mı seviyoruz diye düşünmeden edemiyorum. Biçilen, verilen değer bu mu diye sormadan geçemiyorum. Zaten neylerin peşinde koştuğumuz, neler uğrunda zaman harcadığımız malum. İnsanlara gösterilen duyarlılıkla hayvanlara gösterilen duyarlılığın farklı olması beni düşündürdü. İnsanları bu kadar mı düşünüyoruz diye sorayım dedim kendi kendime. Milyarlık mamalarla beslenen süs köpeklerine gösteren bu ilgi alaka beni rahatsız ediyor ve üzüyor. Hayvan sever olmadığım anlaşılmasın. Ben hayvan sever olduğu kadar insan da severim. Hem de insanı daha çok severim. Hem aynı cinsten geliyoruz. Sizce de öyle değil mi?
Şehrimin merkezine gittiğimde her köşe başında dilenci görüyorum. Beni her gün üzen durumlardan bir tanesi bu oluyor. Her gördüğümde onlar nerede kalıyorlar ve nasıl yaşıyorlar diye merak ediyorum. Akşam televizyonu açtığımda kediler köpekler için protesto yapıldığını izliyorum. Çok ilgincime gidiyor. Acaba bir tek benim mi ilgincime gidiyor? Sokak insanlarının halini bir daha düşünüyorum. Ama bir sorun var işte. Ben o insanlar için protesto yapanları hiç görmedim. Siz gördünüz mü? Ben bir türlü duyamadım, göremedim. Acaba öyle insanlar var mı? Var ise neredeler? Yoksa medya mı onlara yer vermiyor? Her şeyin suçunu da medyaya atmak istemem. Ne var bir kere görsem şu protestoyu. Sokak insanları için bir protesto yapılsa. O şehrin valiliğine bir tane siyah çelenk bırakılsa. Eee tabi kendini bir şey sananlar yine söylenecekler. Eli ayağı tutuyor gitsin çalışsın! diyecekler eminim. Neyse zaten hiçbir şeyin herkes tarafından kabul edildiğini bu güne kadar göremedim. Eli ayağı tutanlar var elbet. Ama ülkemizde her iş yeri tecrübeli eleman ararsa bu ülkede hırsız da artar dilenci de. Bir insanın tecrübesi olabilmesi için bir iş yerinde çalışması gerek. Her iş yeri tecrübeli arayıp tecrübesize iş vermezse tecrübe nerede kazanılır diye soru gelir aklımıza. Tecrübe nerede kazanılır? Çok sevdiğim sorulardan bir tanesidir. Cevapsız olsun benim olsun. Sevdiğim soruların en büyük özelliği cevap beklentisi olmamasıdır. İşte bu sorununda bana göre cevap beklentisi yok. Tepki içeren bir soru işte…
Yine nasıl bir mantığın var diyeceksiniz ama ben yine söyleyeceğim. Geçenlerde bir şirketin Ceo’sunun maaşını duydum ve ağzım açık kaldı. Yine sordum kendi kendime. Bir insana bu kadar para verilir mi diye. O kadar işsiz insan varken ve onları işe almazken bir insanı bu kadar paraya neden boğarsın be adam? Asgari ücrete bile razı olacak bir sürü insan varken ve onları işe almazken 100 kişiyi geçindirecek kadar parayı niye bir adama verirsin anlamadım. Tamam fazla verirsin hatta en yüksek maaşı ona verirsin ama bu kadar da abartmak tuhafıma gidiyor.
Bir de canımı sıkına noktalardan bir tanesi ise sokak insanlarına sadece kışın bakılması. Bazı belediyeler öyle yapıyormuş. Bu da ilginç bir olay benim için. O insanların sadece kışın bakılmaya ihtiyacı olmadığına inanıyorum. O insanları topluma kazandırma çalışmalarının çok yetersiz ve zayıf olduğunu düşünenlerdenim.
Hayvan sevdiğimiz kadar insan da sevebilsek keşke…