Yine dökülmüş yaprakların Kaç yaşında ki yarım satırların Titremiş, hışırtılanmış kelimelerle Sesine gurbet kalan zamanların Çok mu ağır gelmiş yaşadıkların Çekemeyip yüreğine sattıkların Bir gülüşe hapsolmuş sezgilerle...

Geçmişin yüreğinde bıraktığı hasarın onarımına dair yapmadıkları, zihninin arapsaçına dönen düşüncelerini çoğaltıyordu. Korkularının sebebinin ana kaynağı, çocuk yaşta yapayalnız kalmış olmasına bağlanabilirdi. Koskoca yaşam...

Dağ başlarının dumanlarını sert esen rüzgarlar eşliğinde üzerinde hisseden bu küçük kasabanın, soğuk geçen günlerini kavurucu sarı sıcaklar dahi unutturamazdı. İç titreten zemheri, buz kesen yüzlerde masumiyetleri de alıp sohbetlerden...

Sürekli sular içindeyim. Bedenim ıslak ve tenim hiç kurumadan, kimseye belli etmeden, her hangi bir söz söylemeden yalnızca üşümekteyim.   Üzerime giyeceğim ne bir giysim, ne de bir örtüm olmaması doğaldır bilirim. Tüm canlılar gibi...

O ana kadar adımları, kalbinin atış ritmiyle uyumluydu. Kapıya kadar geldi, kalp atışları artmıştı. Kapıyı çaldı ve aniden kapının soğuk demir kulpunu hareket ettirmeye zaman kalmadan boylu boyunca yere yığıldı. Gücü tükenmiş gibiydi....

Gideceği yerin büyüsü olduğunu düşünüyor, zamandan ve mekandan ayrı bir alan olarak görüyordu. Sıyrılmış kınından keskin bıçak misali, dert olarak gördüğü yaşamın gerçeklerinden uzaklaşmayı hedefliyordu. Burası dertle, kederle...

Seyahatinin üzerinden epeyce zaman geçmiş, yol neredeyse bitmek üzereydi. Otobüs camına yasladığı başı yorgunluğunun ve bedenine sürekli hükmeden zihninin bitmek tükenmek bilmeyen oyunlarıyla koltuğa tekrardan düşmüştü. Gerçekle hayal...

Doğanın müthiş uyumu içerisinde; kendine çizdiği rotada dağları tepeleri aşarak, zaman zaman durgunlaşan bir nehir değildik sadece. Dinginliğimizle huzur vermeye çalışarak, insanları avutmaya da gayret göstermedik hiçbir zaman. Sonsuzluğun...

Şüpheye mahal yok, biliyorum hüzünlüsün. Sanki karakalem bir resimde, hüzünlerin ifadelerde yüzüsün. Birine günlük güneşlik hak etmediği anlar, çoğuna gaz lambasında yanan ışıkta, ihtiyacı olduğu anda sönsün. Bir haksızlık, düzende...

Geçiştirilen bir yaşamı vardı. Nereye sokulmaya, nereye yanaşmaya çalışmışsa itilip kalkılmıştı. Gözlerinin içinden, yüzündeki çizgilerden bunu anlamak çok kolaydı. Geçmiş; yüreğinde açılmış bir yaraydı. Ve bu yara kanamaya...

Tüm hazırlıklar tamamlanmış, güvertede ve makine dairesinde herkes üzerine düşeni yapmıştı. Kısacası kontroller bitmişti. Kaptan kafasında şapkası, aldığı bilgilerle motorları çalıştırıp, büyük heyecanı başlatmıştı. Kıyıda...

Beklentisiz sürülen bir yaşamın sunduğu tüm parçalar; yoğunluklu, hacimli bir bütünün bünyesinde yer bulamasa da, birleşemese de çiçekli bir tablonun renklerinde, samimiyetle yoğrulan ekmek hamurunun her bir bezesinde kendisine yer buluyordu....

Hava soğuktu ve tarihi tam olarak hatırlamamakla birlikte, aylardan kasım olduğu kesindi. Üzerimde kışlık giysiler, ayağımda botum ve çift çorap tenimi ısıtmaya çalışırken, ellerim tir tir titremekteydi. Ellerine alışmış ellerim, çekip...

Üzerinden 15 yıl geçmiş olmalıydı. Eskimeyen ve pas tutmayan demir tadında sıcaklık, yenisiyle hep aynıydı. Yılların yok edemediği dostluk şimdi tam karşımdaydı. Bedenim biraz bakmalı, biraz susmalıydı. O anlar da mutluluk az gelirdi,...

İşte geldim gidiyorum Bana göre değil buralar Buralar fazla, Darmadağın bir yüreğe Sağanak döken gözlerle İki kelam muhabbetin içinde Yüreğinde sevgi büyütene... Her yeri fazla gelir Biliyorum... Yüzü, bir ay parçası Bazen güneş kadar...

Yalnızlıkla Yoğrulan Günler..! (8) Hedefine yaklaştıkça tedirginliği artıyor, karşısında savunduğu düşüncelerin izleri ve annesinin elleri beliriyordu. Bir eliyle izleri diğeriyle annesinin ellerini tutmayı hedefliyordu. İmkansızın ötesinde...

Herkes karşı olsa da, inancım var sonunda. Doğrularım, yani kimseye karşı eğilmeyip dik durduklarım. Kırılsam da bükülmeyip, korkusuzca savunduklarım. Bir gül ağacının zamanı gelince açması, bir buğdayın toprağı delerek çıkması...

Geçmişinde hislerin büyük kayıplarını yaşamıştı. Yaşamının ötesinde bir alan bunlarla dolup taşmıştı. Belirli zaman sonra bunları alışmış bir sıradanlıkta normal karşılayan vurdumduymaz görünen sessizliği, içten içe kendini...

Haziran ayının taş eriten sıcağı bunaltıcı etkisiyle üzerime çökünce, evin gölgeden yana odalarından birinde uzanmış radyo dinliyordum. İnsanı oyalayıp, işleyişindeki meşkulüyetiyle zamanını çalan teknolojik aletler sadece televizyon...

Artan nüfus ve sanayileşmenin getirdiği çevresel sorunlara dikkat çekmek, geçici çözümler yerine, kalıcı bütünsel çözümler sunmak amacıyla; 1972 yılında İsveç'in Stockholm kentinde Birleşmiş Milletler Çevre Konferansında alınan...

Düşe kalka bitirdiği, heyecanın gölgesinde kalmış gününden hazırlık yapacağı akşamı selamlıyordu. Yıpranmış kalbi vücudu için gereğinden fazla atış sergiliyor, biraz daha hızlansam durabilirim dercesine asıl sahibin kim olduğu konusunda...

Çok uzaklara gidilen ve uzun süre görülemeyen, hasret bırakan güzellikler gibiydi ömrüm. Arada sırada kendini gösteren mutluluklar, bunca çürümüşlükte kendini var etme umudumu tüketemese de, bir yanım karamsarlığa saplanıp kalıyordu....

Gününü düşünce yumağı haline getirerek, sonunda ışık görünmeyen çıkmazlara doğru sürükledi. Bu durumdan keyif almıyordu fakat zihni dingin olmayı tercihten uzak kalmaya çalışıyordu. Yorgunluk, bedeninde ve zihninde sabitlenmiş bir...

Hasretliğin verdiği hüzün yüreğime çökmüş, öylece suskun oturuyordum. Başım önde yere bakarak, yalnızlığımla cebelleşiyordum. Bu koku yok mu bu koku, sevdiklerimden uzak kalmanın burnumu sızlatan kokusu... Kekremsi ve acıtan bir koku......