Beyaz tenli çocuk,
Güvercin misin?
Temiz yüzlü,
Gözlerin boncuk.
Ufacık ağzın, hoş sesinle
Hoş geldin evimize.
Bu oda sana ayrıldı.
Yatıp zamansızca kalkacaksın.
Ağlayıp doyurulmayı bekleyeceksin.
Kucağımdasın şu an.
Burası balkonumuz.
Mavi gördüğün yer, yukarısı
Güzel değil mi?
Gökyüzü deriz ona.
Serpiştirilmiş beyaz kısımlar ise
Bulutlar…
Bu bulutlar ki umut taşır.
Umutsuzluğumda,
Mutsuzluğumda,
Karamsar düşen her yanıma
Bir umut yükler.
Azda olsa kendime gelirim.
Bulutlar özgürdür, unutma.
Yeşillikleriyle bu canlılara
Ağaç diyoruz.
Nefes almamıza,
Yani yaşamamıza en büyük katık bunlardan.
Sıkılırsam, bunalırsam
Bu kentin karmaşasından,
Doğayla bir olmak isterim.
Rahatlar, huzur bulur,
Azda olsa kendime gelirim.
Ağaçlar hayattır, unutma.
Bedenin büyüyecek,
Kocaman olacaksın.
Uzun soluklu bir yoldasın.
Engeller, zorluklar çıkacak
Çokça önüne,
Hepsini aşacaksın.
Karanlıkları yırtıp,
Beyaz sayfalar açacaksın.
Masum gelecek sensin, unutma.
Çıkarlar uğruna saldırılar göreceksin.
Bir çocuğun gözlerindeki heyecan
Nasıl söndürülür?
Boşu boşuna diyeceksin.
HALKLAR KARDEŞTİR
SAVAŞLAR ÖLÜMDÜR
Unutma…
Kenan DOĞAN (Yıl:1996 Yeğenim Sıla Türkü’ye)
