Her yönüyle bu beden bu kente aşık.
Nazıyla, tuzuyla, uykuyu seven yanıyla,
Tıpkı sana benziyor diye.
Aldığım nefes misali zorunlu ve alışık.
İç açan, vazgeçilmez turuncun kokusuyla
Yokluğunda tükenip gitmek niye!
Evleri, yolları çarpıklığı karmaşık.
Yinede yürüdük, beraber güldük
Yürüdüğümüz yollara gülüşün hediye.
Ne zemheri yaşadım, ne enginlerden şaştım
Uzun uzadıya bir pamuk tarlası
Ve gönlümce ovalarda kaldım.
Kan ter içinde karabasanlarla
Sarı sıcağında acını tattım.
Özlemin, hüzünlü ve sahipsiz
Yalnızlıklarda bir başıma ağladım.
Bir başka olduğunu biliyorum,
Dünyanın tüm kentlerinden.
Eksiğini örtme derdim olmadı, en bilineninden.
Yeşilsiz kalışını, işgal altındaki kaldırımlarını,
Kirli havanı ve bunlara sebep olanları,
Asla ve asla unuttum sanma.
Yüreğim elimde korkusuzca...
Bilirim, güneyin pasaklı perisi
Aşık edersin herkesi kendine de,
Bağlanmanın zordur ötesi berisi.
Gözlerine, bakışlarına yandım ha yandım.
Belki yıllarca yanıldım,
Lakin evreninki Adana
Yüreğimin başkenti hep sen sandım… Kenan DOĞAN
