Şimdi düşer gözlerimden
Yaşlarımla birlikte.
Yaşlarım yorgun,
Yaşlarım durgun.
Lakin yoksunluğunda değil
Masmavi umudun.
Yarınlar adına,
Öyle ki mutlu,
Öyle ki dinç…
Ağır ağır süzülüyor,
Acısıyla bir dirhem bilinç,
Kirpiklerimin arasından.
Sele kapılan çaresizlikte,
Yüreğimi içine alıp ıslatan.
Yüreğimde; cesur adamlar,
Göremediğim eksik taraflar…
Mahcubiyetimi bilemezsin,
Çocukluğumla başlayan yetimlikten…
Yaşlarımı silemezsin,
Yaralarım kendini saran türünden…
 
Sıksa suyunu çıkarır,
Bırakıp gitmelerin.
Çığlıkları sessiz bırakır,
Suskunlukta gülüşlerin.
Yalnızlığın hayaline aldanmaz,
Dünyanın yalanına kanmaz.
Sanırsın; lal olmuş sessiz
Yerin yedi kat altında,
Güne hasret nefessiz…
Ekmek kavgasında
Bir işçi misali,
Terlemiş bedeni,
Nasırlı tüm elleri...
Şimdi çıkar sözlerimden
Gönül kıran sertlikte.
Gönlüm haylaz
Uslanmaz bir dil,
Usanmaz aşktan, sevgilerden… Kenan DOĞAN 30.03.2017